دوره آموزشی استایل در مد
31 خرداد 1401 1401-05-21 18:10دوره آموزشی استایل در مد
هنرجویان در پایان دوره استایلینگ چه می آموزند؟
دورۀ آموزشی «استایل در مُد» پس از پایان دورۀ آموزشی «تاریخ و فرهنگ مُد» در آکادمی ماسا به هنرجویان ارائۀ می‌شود. هنرجویان در جلسات آموزشی «استایل در مُد»، تاریخ هنر و فَشن قرن بیستم تا حال حاضر را می‌آموزند.
از آنجایی که تاریخ فَشن، تاریخی تکرارشونده است، هنرجو با تسلط بر تاریخ این حوزه می‌تواند در طراحی و نقد نیز از آن بهره ببرد. دانستن تاریخ و فرهنگ هر جامعه و بازتاب آن در پوشش مردم، برای هنرجویان و طراحان بسیار سودمند است و با آگاهی و مراجعه به این تاریخ، می‌شود که آنها طراحی‌های بهتر و آگاهانه‌تر و اصیل‌تری داشته باشند.
استایل چیست و چرا باید استایلینگ و اصول شیک پوشی را یاد گرفت
واژۀ استایل (Style) به معنی سَبک، تیپ، شیوه یا سلیقه است. استایل مفهومی بسیار گسترده و متنوع است و مجموعۀ سَبک زندگی هر انسان را در بر می‌گیرد. این استایل از نوع غذاهای مورد علاقه، چیدمان منزل، نوع موسیقی یا هنر محبوب گرفته تا نوع تیپ و لباس هر شخص را شامل می‌شود.
زمانی که بحث از استایل در پوشش و لباس باشد، منظور «سَبک و روش پوشش هر شخص» است. استایل پوشش هر فرد می‌تواند آینه‌ای تمام نما از سَبک زندگی، روحیه و باورها، ارزش‌ها و اعتقادات و شیوۀ تفکر آن شخص باشد. استایل موضوعی کاملاً شخصی، سلیقه‌ای و براساس زیبایی‌شناسی هر انسان است که از فرهنگ، اجتماع و ذهنیات او تأثیر می‌گیرد.
بارها ممکن است شنیده باشیم یا خودمان هم با دیدن برخی از افراد بگوییم که او خوش‌استایل یا خوشتیپ است. این خوش‌پوشی لزوماً به معنای انتخاب لباس‌هایی با شناسنامۀ برندها معروف و گرانقیمت یا بنا به جدیدترین مُد جهان نیست؛ بلکه نوع آگاهانۀ ترکیب اجزای پوشش و انتخاب لباس‌ها و کفش و اکسسوری‌هایی است که بیشترین تناسب را با شخصیت و روحیۀ آن فرد داشته باشد.
تفاوت استایل با مد و فشن
مُدو فَشن معمولاً شیوه‌های کنونی و گذرای پوشش است که در هر فصل یا دوره به محبوبیت ناگهانی می‌رسد و ممکن است در ماه یا فصل بعدی، دیگر طرفداری نداشته باشد. مُد، تاریخ انقضا دارد و در بسیاری از موارد، تبلیغات گسترده، مُدهای روز را به زندگی مردم می‌برند اما خیلی زود، این های و هوی ساکت شده و جای خود را به مُد جنجالی بعدی می‌دهد.
طراحان برتر دنیا در خانه‌های مُد سرتاسر جهان، تعیین کنندۀ این هستند که چه مدل پوشش یا چه رنگی باید مُد باشد؛ آنها ترندهایی را وارد بازار می‌کنند و بسیاری از مردم نیز تحت‌تأثیر این دوره‌ها، نوع پوشش خود را تغییر می‌دهند تا به اصطلاح مُد روز بپوشند.
اما استایل، موضوعی شخصی‌تر و خلاقانه‌تر است و ارتباط تنگاتنگی با سلیقۀ شخصی و خلاقیت دارد. کسی که استایل خاص خود را دارد، ممکن است کاری به کار مُد روز نداشته باشد و حتی از استایل‌های قدیمی استفاده کند یا استایل خود را طی سال‌ها ثابت نگهدارد. گاهی هم ممکن است این شخص، ترندهای روز را هم بپسندد و از برخی از موارد آن، همراه با استایل خود بهره ببرد.
انواع استایل در دنیای مد و فشن
استایل‌های بسیار متنوعی از قدیم تا حال حاضر در سرتاسر جهان وجود داشته؛ برخی از آنها فراگیر هستند و بدون توجه به سن و جنسیت افراد، محبوبیت و گستردگی دارند. بعضی از استایل‌ها نیز مربوط به سن و سال یا قشر خاصی از جوامع و یا حتی وابسته به موقعیت و زمان استفاده از آن است. بیایید با هم نگاهی مختصر به برخی از مشهورترین استایل‌ها نگاهی بیندازیم:
استایل وینتج یا قدیمی (Vintage Style):
هر سَبکی که حداقل٢٠ و حداکثر ١٠٠ سال از عمر آن گذشته باشد، استایل وینتج به حساب می‌آید. کسی که استایل وینتج را برای خود انتخاب می‌کند، به لباس‌ها، آرایش مو و چهره و زیورآلات دهه‌های پیش و حس نوستالژی آنها علاقمند است. لباس‌های وینتج می‌توانند نو، دست دوم، محلی، دست‌ساز و بسیار گرانقیمت یا کارخانه‌ای و ارزان اما تولید شده در سال‌های پیش باشد.
استایل رترو یا پس‌نگرانه (Retrospective Style):
این استایل با نگاهی گذشته نگرانه، شباهت‌های زیادی به سَبک وینتج دارد. مهمترین تفاوت رترو با وینتج این است که استایل رترو از سبک‌های دهه‌های پیش برای تولید لباس‌های جدید الهام می‌گیرد. استایل رترو می‌تواند در هر فصل تغییر پیدا کند و رنگ‌های متنوع و تزئین‌های رنگارنگ و براق را بکار بگیرد.
استایل کژوال یا راحت (Casual Style):
این استایل را شاید بتوانیم راحت‌ترین و رایج‌ترین سَبک پوشش بدانیم؛ زیرا که انتخاب اجزای مختلف آن ساده است، در زندگی روزمره کاربرد زیادی دارد، بسیار راحت و بی‌تکلف است، می‌توان به آسانی آن را به سمت رسمی و نیمه‌رسمی یا ساده و خودمانی برد، به زیورآلات و اکسسوری‌های زیاد و پُر زرق و برق نیازی ندارد، پارچه‌های سبک و راحت مانند نخ، کتان یا جین در این استایل بسیار کاربرد دارد. در استایل کژوال محدودیتی برای انتخاب رنگ نیست و می‌شود از کفش‌های راحتی، صندل یا ورزشی استفاده کرد.
استایل مینیمال یا حداقلی (Minimal Style):
مینیمالیسم فقط به معماری و نقاشی محدود نمی‌شود بلکه استایلی بسیار محبوب در لباس پوشیدن نیز است. استایل مینیمال ساده، شیک، بدون طرح‌های شلوغ و پُر زرق و برق است. معمولاً رنگ‌های مورد استفاده در این استایل، رنگ‌های خنثی مانند طیف‌های مختلفی از کِرم و خاکستری، سیاه یا سفید هستند.
نکتۀ مهم در استایل مینیمال، توجه زیاد به کیفیت پارچه و دوخت است و بُرش‌ها ساده ولی متناسب و برازنده‌اند. این استایل توجه خاصی به مُد روز ندارد و مدل‌های آن چنان ساده است که انگار هیچگاه از مُد نمی‌افتد! اکسسوری‌ها نیز در این استایل حضور ندارند یا بسیار کوچک و ساده‌اند.
استایل ماکسیمال یا حداکثری (Maximal Style):
استایل ماکسیمال دقیقاً برعکس استایل مینیمال است. بجای پارچه‌های تک رنگ با رنگ‌های خنثی در تیپ مینیمال، حداکثر شلوغی طرح‌ها و رنگ‌های مختلف و تند و حتی لایه لایه روی یکدیگر در استایل ماکسیمال وجود دارد. همه‌چیز در این استایل، مبالغه‌آمیز است و در کنار لباس‌های رنگارنگ و معمولاً اُورسایز، اکسسوری‌های بزرگ و رنگی نیز به چشم می‌خورد. گویی در این استایل، شما نهایت آزادی عمل را برای انتخاب رنگ و انواع زیورآلات جانبی دارید.
استایل کلاسیک (Classic Style):
استایل کلاسیک معمولاً استایلی بسیار رسمی و بدون تاریخ مصرف و انقضاست. محدودیتی برای انتخاب رنگ وجود ندارد هرچند که بیشتر افراد پیرو این سَبک، مانند استایل مینیمال از رنگ‌های خنثی استفاده می‌کنند. اما اکسسوری‌ها می‌توانند رنگ‌های تُندتر و شادتری داشته باشند. پارچه‌های طرحدار مانند چهارخانه، راه راه و شطرنجی نیز در این استایل محبوب‌اند.
بارانی‌ها یا پالتوهای بلند، دامن‌های بلند یا کوتاه که بیشتر حالت چسبان دارند در استایل کلاسیک دیده می‌شود. طرفداران این استایل توجهی به مُد و مدل‌های جدید ندارند و ممکن است مدل‌های قدیمی جزو کمد لباس هر روزۀ آنها باشد. ظاهر این افراد، شیک و موقر و با اعتماد به‌نفس است.
استایل الگانت یا فاخر (Elegant Style):
استایل الگانت قرار است که چشم‌ها را به خود خیره کند! این استایل را بیشتر به عنوان استایل دخترانه‌ای می‌شناسند که قصد خودنمایی و فخرفروشی در پشت آن نهفته است. رنگ‌ها چشمگیر و حتی طلایی یا نقره‌ای و پارچه‌ها گرانقیمت و مرغوب‌اند.
زیورآلات در این استایل نقش پررنگی دارند و حتی اگر کوچک و ظریف باشند، پُر تلألو هستند. پارچه‌های پولکی، لَمه یا ساتن‌های برّاق در استایل فاخر رایج‌اند. آرایش چهره و مو بسته به رنگ و نوع پارچه و همچنین اکسسوری‌ها، می‌تواند غلیظ و پررنگ یا کمرنگ و ملایم باشد.
استایل بوهو یا بوهمیَن (کولی یا هیپی) (Boho or Bohemian Style):
استایل بوهو یا هیپی، سَبکی بسیار آزاد و رها و فراتر از هر قید و بندی است و ریشه در جریان‌های فرهنگی دهه‌های 60 و 70 میلادی دارد. موهای بلند و رها با لباس‌های رنگارنگ و شاد و طرحدار و آزاد و کیف‌های کیسه‌ای و ریشه‌دار یادآور این استایل است.
در این استایل که گاهی به آن «کولی» هم می‌گویند، پارچه‌هایی از جنس قلاب‌بافی، توری، نخی، حصیری و در دهه‌های اخیر، پارچه‌های الیاف طبیعی و در حالت استایل شیک بوهو، پارچه‌هایی با تزئینات دست‌دوز بسیار محبوب‌اند. معمولاً بوهوها طرفدار طبیعت‌اند و لباس‌هایشان حال و از هوایی از طبیعت را تداعی می‌کند.
استایل گوتیک یا اسرارآمیز (Gothic Style):
نام گوتیک از دورۀ تاریخی پیش از رنسانس در اروپا می‌آید که به دوران سیاه شهرت دارد. نکتۀ اساسی لباس‌های این است که غالباً مشکی و با طراحی‌هایی شبیه به فیلم‌های ترسناک هستند. گاهی رنگ‌هایی مثل سفید یا قرمز نیز به میزان کمی در لباس‌های گوتیک دیده می‌شود. پارچه‌هایی از جنس چرم، مخمل و گیپور از شاخصه‌های این استایل است.
اکسسوری‌های مانند کلاه، دستکش‌های چرمی یا توری، جوراب‌های گیپور یا تور ماهی همراه با موهایی که اغلب سیاه است، ظاهری مرموز به این استایل می‌دهد. آرایش صورت هم معمولاً تیره و پُر رنگ است و زنجیر و حلقه‌های فلزی متعدد مکمل لباس‌هاست.
استایل ویمسیکال یا خیال‌بافانه (Whimsical Style):
لباس‌های حریر یا گیپور با طرح‌های ظریف و مینیاتوری یا گل گلی از نشانه‌های استایل ویمسیکال است. رنگ‌های روشن و ترکیبی با حال و هوایی تابستانه به چشم می‌آیند و خیلی به ندرت در این استایل، رنگ‌های تیره یا مشکی وجود دارد. ظاهر این سَبک پوشش، شاد و رها و بازیگوشانه و در عین حال، شیک است.
این استایل گاهی شباهت زیادی به سَبک ماکسیمال دارد و برخی‌‌ها نیز آن را زیر مجموعه‌ای از ماکسیمال می‌دانند. اکسسوری‌ها نیز هماهنگ با حال و هوای شاد و با ظرافت لباس‌ها انتخاب می‌شوند.
استایل اگزوتیک یا عجیب و غریب (Exotic Style):
شخصی که استایل اگزوتیک را انتخاب می‌کند، از انگشت‌نما شدن هیچ هراسی ندارد! این سَبک جسورانه سرشار از طرح‌ها و رنگ‌ها و مدل‌های عجیب و پیش‌بینی ناپذیر است و کنار هم قرار گرفتن هیچ رنگ و طرحی، مانعی ندارد. طراحان این استایل، با نهایت خلاقیت و جسارت لباس‌ها و کیف و کفش را طراحی می‌کنند که مشتریان آن، روز به روز در حال افزایش است.
آرایش غلیظ و رنگی و زیورآلات خاص و عجیب و حتی عتیقه در استایل اگزوتیک رایج است. سلبریتی‌ها از طرفداران پر و پا قرص این سَبک هستند در جشن‌ها و مراسم مختلفی که با حضور آنها برگزار می‌شود، شاهد نمونه‌هایی خلاقانه و منحصر بفرد از اگزوتیک هستیم.
استایل تام بوی یا پسرانه (Tom Boy Style):
برای دخترهایی که دوست دارند ظاهری ساده و با حال و هوای لباس‌های پسران جوان یا مردانه داشته باشند، استایل تام بوی بهترین گزینه است. این سَبک پوشش، ظرافت زنانه را با استایل پسرانه تلفیق می‌کند و نوعی سادگی و راحتی را القا می‌کند. تیشرت، پارچه‌های چهارخانه، شلوار جین یا کتانی و کت و شلوار لباس‌های رایج در این استایل است.
کفش در این استایل، معمولاً کتانی یا ورزشی است و مدل موها، چه کوتاه باشد و چه بلند، ساده و بدون مدل‌های عجیب یا رنگ‌های فانتزی است. آرایش چهره بسیار ساده و کمرنگ و اکسسوری‌ها نیز حضور ندارند یا ساده و کوچک‌اند.
استایلینگ و بازار کار استایلیست‌ها
واژۀ «استایلینگ» (Styling) در دنیای مُد و فَشن، به معنای سَبک‌پردازی در پوشش و ظاهر افراد است. شخصی که حرفۀ استایلینگ را انجام می‌دهد یک «استایلیست» (Stylist) یا طراح استایل به شمار می‌رود که طیف کاری بسیار گسترده‌ای در دنیای فَشن را برعهده دارد. یک استایلیست باید خلاق، آگاه و اهل جستجو و خوش‌سلیقه باشد تا بتواند حرفی متمایز برای گفتن داشته باشد.
استایلیست‌ها کاری متفاوت از طراحان لباس انجام می‌دهند و باید بتوانند برای رویدادها یا شخصیت‌های مختلفی که از آنها برای سَبک پوشش مشاوره می‌گیرند (از افراد عادی گرفته تا سلبریتی‌ها) به سه پرسش مهم پاسخ دهند: چه بپوشند؟ چگونه بپوشند؟ کجا بپوشند؟ سَبک پردازان مُد، متخصصانی در حوزۀ فَشن‌اند که بایدها و نبایدهای پوشش هر فرد را با توجه به اندام و آناتومی بدن، شخصیت و روحیه، سَبک زندگی و شغل و موقعیت زمانی و مکانی تعیین می‌کنند.
از آنجایی که رشتۀ دانشگاهی مشخص و جداگانه‌ای برای استایلینگ وجود ندارد، شخصی که می‌خواهد به عنوان یک استایلیست مشغول به فعالیت شود، در وهلۀ نخست، باید دانش و سواد خود را زمینه‌های گوناگون طراحی لباس و حوزۀ فَشن بالا ببرد و با ذهنی کنجکاو، رویدادهای گوناگون و کارهای استایلیست‌های مختلف را ببیند و تحلیل کند. هر چند در ایران هنوز حرفۀ استایلیست جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده، اما در کشورهای دیگر از جملۀ شغل‌های با پرستیژ، پُردرآمد و سرشار از جُنب و جوش است.
نظرات هنرجویان فارغ التحصیل دوه آموزشی استایل در مد
آخرین مقالات دنیای استایلدر مد و فشن
ثبت نام در دوره آموزشی استایل در مد آکادمی ماسا
این مدرسه با هدف تغییر در روند آموزشی این رشته و همچنین ایجاد دوره های بین رشته ای که آموزش را بسیار موثرتر خواهد کرد، اولین گروهی در کشور بود که آموزش MBA در طراحی لباس را شروع کرد تا هنرجویان علاوه بر گذراندن مباحث تخصصی و مهارت طراحی لباس با کارآمدترین مهارتهای کارآفرینی هنری و مدیریت پروژه های هنری آشنا گردند و قادر به مدیریت و راهبری مجموعه هنری خود گردند.
